21 t/m 24 september

21 september
Vandaag weer vol goede moed aan het werk gegaan. Toen ik aankwam in het old people’s home, zag ik een jonge vrouw met een baby op haar rug en een kindje van amper een jaar, aan de tafel zitten in de diningroom. Ik ging kennis met haar maken en al vrij snel vertelde ze mij haar persoonlijke verhaal. De directeur van het old people’s home had haar meegenomen omdat hij haar zwervend op straat had aangetroffen. Ze vertelde dat ze door haar echtgenoot, net nadat haar dochtertje (6 weken oud) geboren was, op straat was gezet.
Ze had sinds die tijd op straat rond gezworven, op stations geslapen en gebedeld om voedsel te kunnen kopen.
Omdat er voor mensen zoals zij hier helemaal geen opvangplekken zijn, heeft de directeur haar meegenomen naar het old people’s home. Het o.p. home is eigenlijk geen geschikte plek voor haar maar alles beter dan moeten leven op straat met twee van die hummeltjes. Toen ik haar sprak werd ze even weggeroepen. Op dat moment legde ze het baby'tje in mijn armen om even op haar te passen. Ik heb het hier verschillende keren moeilijk gehad net wat ik zag of hoorde maar toen ik dat kleintje in mijn armen hield, moest ik vechten tegen mijn tranen. Ik kon alleen maar denken…..hoe gaat jouw toekomst worden…..zo klein en kwetsbaar nog. Ik hoorde later dat de moeder ook psychische problemen heeft. Ze wil b.v niet dat iemand met een donkere huidskleur haar kind vasthoudt. Ze denkt dat zij zwarte magie kunnen gebruiken om haar kind negatief te beïnvloeden. Nou geloven ze hier daar allemaal wel in, maar haar reactie is hierin wel extreem. Later die dag hoorde ik dat ze toestemming had gekregen om te mogen blijven. Je kunt je voorstellen dat ik heel erg opgelucht was!! Ze hebben haar en de kinderen meegenomen voor een medische check. Gelukkig zijn ze allemaal gezond en zijn dus ook niet HIV positief!!
Ik heb vandaag verder weinig lichamelijk werk verricht omdat toen ik de diningroom wilde gaan schoonmaken, de directeur en zijn secretaresse daar gingen zitten om uitgebreid te eten. Ze hadden kip en rijst te eten. Ik kan er maar moeilijk aan wennen dat de oudjes het moeten doen met thee en droog brood terwijl zij uitgebreid de tijd nemen om onder hun ogen een goede maaltijd te nuttigen…..: (
Ik heb de dag verder doorgebracht met “praten” met de ouderen en ik heb nog een paar spelletjes dammen gespeeld met één van hen. Je moet je geen normaal dambord voorstellen. Toen ik met deze man zat te kletsen, zag ik een krom stuk zachtboard liggen met vakjes erop getekend. Ik zag daarin wel een dambord. Ik vroeg aan hem of dat van hem was. Dat was het geval. Of ik zin had in een spelletje…natuurlijk. Toen zei hij, ‘momentje’ en liep het terrein af. Toen hij terug kwam zag ik waarom hij weg was gegaan. Hij kwam terug met een aantal doppen van flesjes die hij op de markt had gevraagd. Deze waren bedoeld als damstenen. We speelden met aan de ene kant van het bord met de bovenkant van de dop naar boven en aan de andere kant van het bord met de bovenkant van de doppen naar beneden. Zo hebben we een aantal potjes gespeeld, en ik werd keer op keer volledig ingemaakt!!!
Het was vandaag een ander dag dan gewoonlijk maar zeker ook weer een dag die ik niet snel zal vergeten.

22 september
Toen ik vanmorgen naar mijn werk liep, kreeg ik onverwacht gezelschap. Ik had zo ongeveer 1 van de 5 km gelopen, toen er een hond naast me kwam lopen. Nou heb ik het hier helemaal niet op honden want de straathonden zien er hier niet bepaald fris uit!! Ze zitten vaak onder de zweren en kale plekken. Maar deze hond zag er gezond uit. Maar ik had er toch niet helemaal vertrouwen in dus ik deed mijn best om van hem af te komen. Op kssssttttt reageerde hij niet (dat zal de taal barrière wel geweest zijn) en ook af en toe de straat oversteken had niet het gewenste effect!!
Nou ja, dan maar goed in de gaten houden en vooral snel doorlopen. Er waren al mensen die tegen me zeiden….leuke hond heb je, hoe heet hij……Well…it isn’t my dog…..do you want him?? Hij liep soms achter me en dan weer voor me, maar hij hield me steeds in de gaten…..hij is me blijven achtervolgen tot aan het o.p home!!! Daar heb ik snel de poort open en dicht gedaan!!! Toen was ik van hem verlost. Ik hoop dat het hem goed gaat.
Vanmorgen weer schoon gemaakt en de vrouwen gewassen. Als alle vrouwen in de badruimte zijn geweest gingen we naar Ellis. Zij gaat binnenkort naar een hospes omdat haar gezondheid fors achteruit gaat. Ze kunnen haar hier niet meer de zorg bieden die ze nodig heeft. Ze wordt buiten gewassen tussen de muren waar ze een beetje privacy heeft. Ik had niet veel observatie nodig, zonder verder in detail te treden, om te zien om te zien dat ze ernstig ziek is.
Toen we haar aan het wassen waren, hoorden we opeens een aantal mensen hun stem verheffen.
Later bleek dat de jonge moeder van de twee kindjes, doordat er discussie was ontstaan, weg wilde lopen van het o.p. home. Omdat ze niet wilden dat de kinderen weer op straat zouden belanden, hebben ze het oudste kindje bij haar weggenomen toen ze het terrein wilde verlaten. Nou is hier natuurlijk van alles van te zeggen maar hun eerste prioriteit is het beschermen van de kinderen tegen een dakloos en zwervend bestaan. Het jochie huilde tranen met tuiten maar werd redelijk snel weer gekalmeerd door iemand van de medewerkers. Ik sprak hier later nog over met iemand van de staf. Ze hadden het kind ook bij haar weggehaald omdat ze hopen dat ze terug zal komen omdat één van haar kinderen nog daar is…..Hoe anders zou zoiets gaan in Nederland…..volgens mij moet je hier 5 jaar zijn wil je hier een beetje aan kunnen wennen….

23 september
Weekend. Ik ben blij dat ik weer even twee dagen kan afschakelen van alle ellende die ik op het werk tegen kom en hoor.
Dit klinkt misschien wat egoïstisch maar als ik geen andere dingen tegenover het werk zou hebben staan, houdt ik het hier niet vol.
Dus hoe gek het misschien ook klinkt….we hebben vanmiddag geluncht in het Royal hotel Livingstone. We hebben de hypo’s in een kluitje bij elkaar zien liggen in de rivier. Wat een mooi gezicht was dat weer!!

24 september
Vanmorgen vroeg de veren uit want ik heb een afspraak met sweet potato. We zouden elkaar treffen bij de kerk. Omdat ik niet precies wist hoe laat en waar ik moest zijn, heb ik gisteravond nog even gebeld met Agatha. Zij is de vrouw die de kerk onder haar hoede heeft.
Ik hoorde van haar dat de dienst om 08.30 zou beginnen. Dus om 08.15 was de taxi hier.
Toen we bij de kerk aankwamen was er nog niemand. Dus we hebben een tijdje met de pastoor gekletst. Hij legde ons uit dat er ook projecten lopen daar waar (natuurlijk) nog geld voor nodig was. Ik heb het verhaal aangehoord maar direct ook aangegeven dat ik in die zin niets voor ze kan betekenen. Zij hebben het in mijn ogen goed in vergelijking met wat ik hier aan echte ellende zie.
Jose was met me mee gegaan omdat ook zij het leuk vond om een keer een dienst mee te maken. De dienst begon eerst met een bijbel studie. Maar enige tijd later werd de gospeldienst opgevrolijkt met de muziek, zang en dans die ik gehoopt had te zien. Hoe geweldig dat iedereen daar dan zichzelf helemaal in laat gaan. De één danst, de ander klapt en weer een ander loopt rond en zwengelt de boel aan. Dit werd afgewisseld met gebeden die hardop en door elkaar, ieder op zijn eigen manier, werden uitgesproken. Het leek wel of iedereen in een soort van trans verkeerde.
Na de zoveelste psalm die werd voorgelezen en werd besproken, vonden we het na een zit van bijna 3 uur wel welletjes. Omdat daar iedereen maar in en uit loopt, viel het niet op dat we weggingen.
We hebben een taxi gebeld en gingen een kop koffie drinken. Daarna wat boodschappen gedaan in de supermarkt. Het stonk trouwens enorm daar. Zoals ik al schreef is daar een aantal dagen geleden de stroom uitgevallen. Ze waren nu nog bezig de boel leeg te halen en schoon te maken.
Hierna zijn we naar de winkel gegaan waar ze enorm veel stoffen verkopen. Eigenlijk had ik een jurk willen laten maken maar omdat ik hier nog maar 6 dagen ben, durfde ik het risico niet te nemen om nog iets te laten maken. De kans is groot dat het niet op tijd af is. Ik heb wel 2 lappen stof gekocht die je om kunt slaan als rok (chitenge). Daar lopen hier alle vrouwen in.
Jose wilde graag zien waar ik werk en omdat het stoffenwinkeltje tegenover het o.p home ligt zijn we er even langs geweest. Ook Jose was een beetje onder de indruk van wat ze daar zag.
S avonds is ook bij het Sunbird house de stroom even uitgevallen. Het hoort er allemaal bij hier!!!