14 en 15 september
Door: Francine
Blijf op de hoogte en volg Francine
19 September 2017 | Zambia, Livingstone
14 en 15 september
Deze dagen is er niet zoveel bijzonders gebeurt. “Gewoon” gewerkt in het old people’s home. Het blijft zo leuk om daar binnen te komen. Peter staat me tegenwoordig al op te wachten om me hartelijk welkom te heten. Ik maak elke dag mijn rondje en geef iedereen een hand. Ik heb laatst geleerd dat als je met je linkerhand, je rechterarm ondersteund tijdens het geven van je rechterhand, je laat zien dat je respect hebt voor de persoon die je een hand geeft. Die gewoonte heb ik overgenomen en ik merk dat de ouderen dat kunnen waarderen. Ook begroet ik ze tegenwoordig met mokabwansj ( goedendag) en moelibwansji (hoe gaat het). Als de vraag terug gesteld wordt antwoord ik met boeino (goed). Ze vinden het erg grappig als ik in hun taal spreek. Het kan ook zijn dat ze me uitlachen omdat ik het misschien niet helemaal goed zeg…..; )
‘S avonds zitten we gezellig bij elkaar wat te drinken, te kaarten of backgammon te spelen. Het is altijd gezellig. Het is soms wel vermoeiend om de hele tijd Engels te praten. Als er anderen bij zijn (wat meestal het geval is) spreken Jose en ik ook Engels.
15 september
Vanmorgen weer om 6 uur mijn bed uit om om 7 uur te vertrekken. Ik ben elke dag om 8 uur op het werk. Zo kan ik ook helpen bij het klaarmaken en uitdelen van het ontbijt. Meestal is dat een kop thee en drie sneetjes droog brood. Op vrijdag hebben ze belegd brood. Dat wordt klaargemaakt en betaald door een Mzungu (blanke) vrouw die in Livingstone woont. Zij brengt dan ook altijd wat pakken melk mee voor in de thee.
Toen ik klaar was moest ik nog even wachten op Eunice die me zou ophalen. Tijdens het wachten heb ik ballonnen uitgedeeld aan kinderen die voorbij kwamen. Hoe blij kinderen hier nog zijn met een kleinigheidje!!!!
Er kwam muziek vanaf het pleintje bij de markt en daar ging ik even kijken. Daar stond een grote open vrachtwagen waar dans demonstraties gegeven werden. Super om naar te kijken. Het was een reclame wagen van MTN een telefoon provider waar ik ook mijn simkaartje van heb. Het was erg druk op het plein. Er stond een man op de wagen die alles aan elkaar praatte. Omdat ik de enige Mzungu op het plein was viel ik natuurlijk nogal op en werd door die man aangesproken.
‘ Of ik ook een Zambiaans simkaartje had, en of dat dan ook van MTN was. Nou, daarop kon ik dus antwoorden dat ik dat inderdaad heb…..ik heb nog nooit van zoveel mensen applaus gekregen hahaha….
Toen Eunice me opgepikt had zijn we naar het centrum gereden om de boodschappen te gaan doen voor de tea party die voor die middag gepland stond bij het vrouwenproject. We hebben brood, pindakaas, jam en aardappelen gekocht. Sober maar voor hen al wat bijzonders.
Bij de woning van Marian, waar de vrouwen altijd bij elkaar komen heb ik de aardappelen geschild en hebben we alles klaargemaakt.
Toen om 14.00uur alle vrouwen (ongeveer 30) kwamen werd het feest. Er werd volop gezongen en gedanst. Natuurlijk moest ik mee doen en ondanks de hitte heb ik geprobeerd me van de beste kant te laten zien…..maar zo soepel in de heupen als zij ben ik zeker niet, laat staan dat ik zo met mijn kont kan schudden…..: )
Er werd door verschillende vrouwen een soort van peptalk gegeven. Aan het eind werd mij gevraagd om ook iets te zeggen…..
Ik heb ze gezegd dat ik het heel fijn vond dat ze me uitgenodigd hadden, dat ik onder de indruk ben van de kracht die ze met elkaar uitstralen en de verbondenheid die ze voor elkaar voelen.
Ik heb mijn korte praatje afgesloten door te zeggen dat ze het vuur moeten laten branden en de op uitgesproken dat daar nog veel goeds en moois uit voort mag komen.
Toen ik ging voelde ik me net Maxima….iedereen wilde nog met me op de foto dus ik heb maar voorgesteld om een groepsfoto te maken. Ik werd uitgezwaaid door de hele groep. Beetje ongemakkelijk voelde ik me wel…..maar het was een super mooie ervaring!!!
Vanavond nog even met Angelique, Geert en Sem gebeld via het videobellen van Whatsapp. Fijn om te horen dat thuis ook alles goed gaat!!
Nu wordt het hoog tijd om te gaan slapen want morgenvroeg om 06.45 uur staat Lazarus voor de deur. Hij brengt ons naar de grens van Botswana waar we komend weekend gaan doorbrengen in het Chobe national park.
Deze dagen is er niet zoveel bijzonders gebeurt. “Gewoon” gewerkt in het old people’s home. Het blijft zo leuk om daar binnen te komen. Peter staat me tegenwoordig al op te wachten om me hartelijk welkom te heten. Ik maak elke dag mijn rondje en geef iedereen een hand. Ik heb laatst geleerd dat als je met je linkerhand, je rechterarm ondersteund tijdens het geven van je rechterhand, je laat zien dat je respect hebt voor de persoon die je een hand geeft. Die gewoonte heb ik overgenomen en ik merk dat de ouderen dat kunnen waarderen. Ook begroet ik ze tegenwoordig met mokabwansj ( goedendag) en moelibwansji (hoe gaat het). Als de vraag terug gesteld wordt antwoord ik met boeino (goed). Ze vinden het erg grappig als ik in hun taal spreek. Het kan ook zijn dat ze me uitlachen omdat ik het misschien niet helemaal goed zeg…..; )
‘S avonds zitten we gezellig bij elkaar wat te drinken, te kaarten of backgammon te spelen. Het is altijd gezellig. Het is soms wel vermoeiend om de hele tijd Engels te praten. Als er anderen bij zijn (wat meestal het geval is) spreken Jose en ik ook Engels.
15 september
Vanmorgen weer om 6 uur mijn bed uit om om 7 uur te vertrekken. Ik ben elke dag om 8 uur op het werk. Zo kan ik ook helpen bij het klaarmaken en uitdelen van het ontbijt. Meestal is dat een kop thee en drie sneetjes droog brood. Op vrijdag hebben ze belegd brood. Dat wordt klaargemaakt en betaald door een Mzungu (blanke) vrouw die in Livingstone woont. Zij brengt dan ook altijd wat pakken melk mee voor in de thee.
Toen ik klaar was moest ik nog even wachten op Eunice die me zou ophalen. Tijdens het wachten heb ik ballonnen uitgedeeld aan kinderen die voorbij kwamen. Hoe blij kinderen hier nog zijn met een kleinigheidje!!!!
Er kwam muziek vanaf het pleintje bij de markt en daar ging ik even kijken. Daar stond een grote open vrachtwagen waar dans demonstraties gegeven werden. Super om naar te kijken. Het was een reclame wagen van MTN een telefoon provider waar ik ook mijn simkaartje van heb. Het was erg druk op het plein. Er stond een man op de wagen die alles aan elkaar praatte. Omdat ik de enige Mzungu op het plein was viel ik natuurlijk nogal op en werd door die man aangesproken.
‘ Of ik ook een Zambiaans simkaartje had, en of dat dan ook van MTN was. Nou, daarop kon ik dus antwoorden dat ik dat inderdaad heb…..ik heb nog nooit van zoveel mensen applaus gekregen hahaha….
Toen Eunice me opgepikt had zijn we naar het centrum gereden om de boodschappen te gaan doen voor de tea party die voor die middag gepland stond bij het vrouwenproject. We hebben brood, pindakaas, jam en aardappelen gekocht. Sober maar voor hen al wat bijzonders.
Bij de woning van Marian, waar de vrouwen altijd bij elkaar komen heb ik de aardappelen geschild en hebben we alles klaargemaakt.
Toen om 14.00uur alle vrouwen (ongeveer 30) kwamen werd het feest. Er werd volop gezongen en gedanst. Natuurlijk moest ik mee doen en ondanks de hitte heb ik geprobeerd me van de beste kant te laten zien…..maar zo soepel in de heupen als zij ben ik zeker niet, laat staan dat ik zo met mijn kont kan schudden…..: )
Er werd door verschillende vrouwen een soort van peptalk gegeven. Aan het eind werd mij gevraagd om ook iets te zeggen…..
Ik heb ze gezegd dat ik het heel fijn vond dat ze me uitgenodigd hadden, dat ik onder de indruk ben van de kracht die ze met elkaar uitstralen en de verbondenheid die ze voor elkaar voelen.
Ik heb mijn korte praatje afgesloten door te zeggen dat ze het vuur moeten laten branden en de op uitgesproken dat daar nog veel goeds en moois uit voort mag komen.
Toen ik ging voelde ik me net Maxima….iedereen wilde nog met me op de foto dus ik heb maar voorgesteld om een groepsfoto te maken. Ik werd uitgezwaaid door de hele groep. Beetje ongemakkelijk voelde ik me wel…..maar het was een super mooie ervaring!!!
Vanavond nog even met Angelique, Geert en Sem gebeld via het videobellen van Whatsapp. Fijn om te horen dat thuis ook alles goed gaat!!
Nu wordt het hoog tijd om te gaan slapen want morgenvroeg om 06.45 uur staat Lazarus voor de deur. Hij brengt ons naar de grens van Botswana waar we komend weekend gaan doorbrengen in het Chobe national park.
-
19 September 2017 - 16:55
Truus:
Geweldig, wat weer een prachtig verhaal met een lekker vleugje humor :) Francine, jij maakt daar zoveel mensen blij.. en zij jou! Dit bijzondere avontuur neemt niemand jou ooit nog af! God bless you Maxima(al)
:)
-
19 September 2017 - 21:37
José :
Weer een super mooi verhaal !!! Mooi dat je zoveel mee mag maken. Het is je gegund lieve zus xx -
19 September 2017 - 22:13
Jacqueline:
Wat een geweldig avontuur Francine. Heel fijn om te lezen. Je schrijft heel beeldend, heel leuk om te lezen. Ik wens je nog heel veel mooie belevenissen daar. Groetjes -
19 September 2017 - 22:49
Marian:
Uh.. Maxima die met haar kont schud.. maar niet soepel in de heupen is...
Nee je maakt idd niet veel bijzonders mee, zo te lezen.. ;) -
20 September 2017 - 07:15
Miranda:
Leeve Francien
Wie goed doet, goed ontmoet
Mooi zoals jij beschrijft , dat mensen het fijn vinden als je probeert hun taal, , en hun gewoonte op een respectvolle manier waarderen,
Het zal inderdaad soms heel anders zijn als wat je gewend bent, en soms ook dichter bij de natuur, zoals met de kippen, zijn wij niet meer gewend, maar hoort bij hun.
Mooi om te lezen zoals, je kunt verwoorden wat je meemaakt en beleeft, en de vrouwen een hart onder de riem steekt.
Chapeau lieve francien
Geniet van alles om je heen , en deze uitdagingen en belevenissen worden de beschermheren van je herinneringen,
Harte groet miranda -
20 September 2017 - 11:08
An:
Weet je zeker dat de rechter hand deze functie heeft?
In India gebruiken ze de rechter hand om hun billen af te vegen.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
