6 en 7 september
Door: Francine
Blijf op de hoogte en volg Francine
08 September 2017 | Zambia, Livingstone
Dinsdag
Gisteren vertelde ik al dat ik met de fiets naar het werkmaatschappij gegaan. Nou, dat was de eerste maar ook meteen de laatste keer! Heen ging ik bergaf en was het nog heerlijk koel. Terug was het bergop en 30 graden…..en dat was dus iets teveel van het goede. Dus de huur van de fiets maar meteen weer opgezegd.
Nu ga ik s ochtends lopen. Het is 5 km dus ik ben ongeveer een uur aan de wandel. Maar dat is eigenlijk best lekker. Zo in de Afrikaanse ochtend zon is de temperatuur heerlijk. De mensen hier zijn zo super vriendelijk. Omdat hier heel veel mensen lopen, loop je maar zelden alleen. Er loopt vaak iemand naast je die een spontaan praatje begint te maken. Heel gezellig en je leert opdezelfde manier ook weer van alles over de cultuur en hoe mensen hier leven. Daar praten ze heel open over.
Toen ik het terrein van het ouderenhuis op kwam werd ik meteen hartelijk ontvangen door Peter en zijn 3 buurmannen. Ze zaten al buiten op hun eigen stekkie. Ik ben ze allemaal goedemorgen gaan wensen en dat gaat samen met de traditionele handdruk. Peter vroeg of ik een krant voor hem mee had gebracht. Ik vertelde hem dat ik dat morgen zal doen. Deze krant wordt goed gebruikt. Peter leest ‘m en drie anderen gebruiken de krant als vloei voor hun shag.
Ik heb vervolgens mijn rondje langs alle mensen gemaakt. Edith liet mij een bankbiljet zien van 2 kwacha (20 cent) zien wat bijna door midden gescheurd was. Ze vroeg of ik morgen tape mee wil brengen zodat we het kunnen plakken.
Nadat ik mijn rugzak in het kantoor heb gezet, waar ik nog nooit iemand heb zien zitten, heb me even gemeld bij Edith. Zij is de soort van leidinggevende van het huis. Ze werkt de hele dag mee met het bereiden van het eten. Haar mobiele telefoon zit voor de veiligheid in een washandje. Wanneer de telefoon gaat maakt ze eerst het gesprek af wat ze aan het voeren is en neemt dan in alle rust op.
Ik ben daarna aan mijn vaste bezigheid van de dag begonnen. Het schoonmaken, vegen en dweilen van de eetruimte. Daar zat Sweet patato (ze weten zijn echte naam niet en hijzelf ook niet meer volgens mij) nog aan tafel. Dus was het tijd voor het volgende praatje. Niemand kijk hier op of om als je staat te kletsen en nog niet aan het werk bent. Dat is wat iedereen doet. Het gaat dus allemaal in een totaal ander tempo en daar moet ik even aan wennen.
Na het schoonmaken werd me gevraagd of ik samen met Mary de vrouwen zou willen helpen met wassen. Dat wordt gedaan in een apart gebouwtje met twee soort van open douches naast elkaar. Het is een betonnen ruimte zonder deuren. Er hangt in elk hokje een douche waar alleen koud water uit komt. Op het terrein zijn twee stookplaatsen. 1 voor het koken van het eten en 1 water kookplaats. Er werd door een medewerker een grote emmer heet water gebracht. In elke doucheruimte staat een teil die gevuld wordt met heet water en aangevuld met koud uit de douche. Mary ging steeds twee vrouwen halen. Zij gingen dan in zo’n ruimte staan of op de betonnen vloer zitten en gingen zichzelf wassen. Ik heb geholpen als dat nodig was. Ik droogde de vrouwen af en ze werden ook ingesmeerd met vaseline omdat de huid anders door de warmte en de zon uitdroogt. De vrouwen zijn bijna allemaal erg mager. Ik droogde ze heel voorzichtig af, ik was gewoon bang dat ik ze pijn zou doen….
Tijdens het douchen was er gezellige communicatie. Op 1 vrouw na sprak er niemand Engels maar Mary vertaalde het een en ander.
De mensen daar hebben geen eigen kleding. Er is een soort van kledingruimte waar Mary voor het douchen kleding uit haalde. Ze krijgen eigenlijk dus aan wat bovenaan ligt. Of dat nou te groot of heel erg te groot is…..daar wordt niet naar gekeken. Maar niemand klaagt, ze zijn het zo gewend.
Het was weer een indrukwekkend dagje op het werk.
Ik ben na het werk met de taxi (die staan hier op elke straathoek) wat boodschapjes gaan doen in het centrum en ook nog een krantje gekocht. De plakband kan ik wel vragen aan de medewerkers van het Sunbird house.
Tegen 5 uur verzamelden zich zo’n 30 buurkinderen voor de ingang van ons huis. Daar hebben we spelletjes mee gedaan (touwtje springen en hardloop wedstrijdjes) en de aller kleinste vonden het leuk om te kleuren. Zij gingen met z’n allen op een bergje stenen zitten en vermaakten zich prima.
Na het eten hebben we nog even gezellig met een wijntje in ons eigen parkje onder de boom gezeten en zijn we voldaan bijtijds weer naar bed gegaan.
Woensdag
Ook vanmorgen weer om 7 uur aan het ontbijt. Daarna verspreid iedereen zich over de verschillende projecten in Livingstone (de meeste in het Maramba district waar de armoede het grootst is) en ook ik ging weer op pad naar mijn werk.
Peter was erg blij met zijn krant en Edith kon me niet genoeg bedanken voor het plakken van het geldbiljet.
Vandaag heb ik mijn vaste werk gedaan en heb daarna geholpen met koken. Er moesten aardappelen geschild worden en kool en wortelen gesneden. Dit gebeurt allemaal buiten. Zittend op de grond of op een stoel. Ik vond het erg leuk om zo een paar uur door te brengen met werken en praten met de vrouwen.
Vanmiddag na het werk had ik met Jose en Stan afgesproken in het centrum om samen te lunchen. Ik wilde nog even gaan pinnen maar , net als gisteren zat er geen geld meer in de automaat. Gelukkig kan ik hier ook in de supermarkt pinnen dus het (nog) geen probleem.
Vanmiddag heb ik een wasje gedaan. Ik ben dinsdag verhuist naar de cottage. Toen ik vanmiddag schone kleding pakte van het rek kwamen er wel een stuk of 20 muggen uit vliegen.
Naast de cottage staat een watertank die gisteren overgelopen was. Dat water was in een schuurtje op de grond gelopen. Ik denk dat door dat stilstaande water het een bron voor muggenlarven is geworden.
Ik heb dus meteen gevraagd om een andere kamer want dat is geen pretje. Ik had daar trouwens ook twee knieiters van huisspinnen als kamergenoot. Volgens mij heb ik mijn “fobie” overwonnen want ik heb er geen seconde minder door geslapen.
Vanavond dus weer terug verhuisd naar de kamer waar ik de eerste nachten ook heb geslapen. Nu heb ik een tweepersoonskamer voor mijn alleen.
Nu hopen dat de muggen epidemie zich niet verder verspreid.
Morgen loopt Sonja uit Amerika (andere vrijwilliger) met me mee naar het ouderen huis. Zij is professioneel violiste en heeft aangeboden te komen spelen bij de ouderen. Ik ben zo benieuwd hoe ze reageren. De meeste hebben nog nooit een viool gezien. Het is een instrument wat hier niet in de traditionele muziek gebruikt wordt.
Gisteren vertelde ik al dat ik met de fiets naar het werkmaatschappij gegaan. Nou, dat was de eerste maar ook meteen de laatste keer! Heen ging ik bergaf en was het nog heerlijk koel. Terug was het bergop en 30 graden…..en dat was dus iets teveel van het goede. Dus de huur van de fiets maar meteen weer opgezegd.
Nu ga ik s ochtends lopen. Het is 5 km dus ik ben ongeveer een uur aan de wandel. Maar dat is eigenlijk best lekker. Zo in de Afrikaanse ochtend zon is de temperatuur heerlijk. De mensen hier zijn zo super vriendelijk. Omdat hier heel veel mensen lopen, loop je maar zelden alleen. Er loopt vaak iemand naast je die een spontaan praatje begint te maken. Heel gezellig en je leert opdezelfde manier ook weer van alles over de cultuur en hoe mensen hier leven. Daar praten ze heel open over.
Toen ik het terrein van het ouderenhuis op kwam werd ik meteen hartelijk ontvangen door Peter en zijn 3 buurmannen. Ze zaten al buiten op hun eigen stekkie. Ik ben ze allemaal goedemorgen gaan wensen en dat gaat samen met de traditionele handdruk. Peter vroeg of ik een krant voor hem mee had gebracht. Ik vertelde hem dat ik dat morgen zal doen. Deze krant wordt goed gebruikt. Peter leest ‘m en drie anderen gebruiken de krant als vloei voor hun shag.
Ik heb vervolgens mijn rondje langs alle mensen gemaakt. Edith liet mij een bankbiljet zien van 2 kwacha (20 cent) zien wat bijna door midden gescheurd was. Ze vroeg of ik morgen tape mee wil brengen zodat we het kunnen plakken.
Nadat ik mijn rugzak in het kantoor heb gezet, waar ik nog nooit iemand heb zien zitten, heb me even gemeld bij Edith. Zij is de soort van leidinggevende van het huis. Ze werkt de hele dag mee met het bereiden van het eten. Haar mobiele telefoon zit voor de veiligheid in een washandje. Wanneer de telefoon gaat maakt ze eerst het gesprek af wat ze aan het voeren is en neemt dan in alle rust op.
Ik ben daarna aan mijn vaste bezigheid van de dag begonnen. Het schoonmaken, vegen en dweilen van de eetruimte. Daar zat Sweet patato (ze weten zijn echte naam niet en hijzelf ook niet meer volgens mij) nog aan tafel. Dus was het tijd voor het volgende praatje. Niemand kijk hier op of om als je staat te kletsen en nog niet aan het werk bent. Dat is wat iedereen doet. Het gaat dus allemaal in een totaal ander tempo en daar moet ik even aan wennen.
Na het schoonmaken werd me gevraagd of ik samen met Mary de vrouwen zou willen helpen met wassen. Dat wordt gedaan in een apart gebouwtje met twee soort van open douches naast elkaar. Het is een betonnen ruimte zonder deuren. Er hangt in elk hokje een douche waar alleen koud water uit komt. Op het terrein zijn twee stookplaatsen. 1 voor het koken van het eten en 1 water kookplaats. Er werd door een medewerker een grote emmer heet water gebracht. In elke doucheruimte staat een teil die gevuld wordt met heet water en aangevuld met koud uit de douche. Mary ging steeds twee vrouwen halen. Zij gingen dan in zo’n ruimte staan of op de betonnen vloer zitten en gingen zichzelf wassen. Ik heb geholpen als dat nodig was. Ik droogde de vrouwen af en ze werden ook ingesmeerd met vaseline omdat de huid anders door de warmte en de zon uitdroogt. De vrouwen zijn bijna allemaal erg mager. Ik droogde ze heel voorzichtig af, ik was gewoon bang dat ik ze pijn zou doen….
Tijdens het douchen was er gezellige communicatie. Op 1 vrouw na sprak er niemand Engels maar Mary vertaalde het een en ander.
De mensen daar hebben geen eigen kleding. Er is een soort van kledingruimte waar Mary voor het douchen kleding uit haalde. Ze krijgen eigenlijk dus aan wat bovenaan ligt. Of dat nou te groot of heel erg te groot is…..daar wordt niet naar gekeken. Maar niemand klaagt, ze zijn het zo gewend.
Het was weer een indrukwekkend dagje op het werk.
Ik ben na het werk met de taxi (die staan hier op elke straathoek) wat boodschapjes gaan doen in het centrum en ook nog een krantje gekocht. De plakband kan ik wel vragen aan de medewerkers van het Sunbird house.
Tegen 5 uur verzamelden zich zo’n 30 buurkinderen voor de ingang van ons huis. Daar hebben we spelletjes mee gedaan (touwtje springen en hardloop wedstrijdjes) en de aller kleinste vonden het leuk om te kleuren. Zij gingen met z’n allen op een bergje stenen zitten en vermaakten zich prima.
Na het eten hebben we nog even gezellig met een wijntje in ons eigen parkje onder de boom gezeten en zijn we voldaan bijtijds weer naar bed gegaan.
Woensdag
Ook vanmorgen weer om 7 uur aan het ontbijt. Daarna verspreid iedereen zich over de verschillende projecten in Livingstone (de meeste in het Maramba district waar de armoede het grootst is) en ook ik ging weer op pad naar mijn werk.
Peter was erg blij met zijn krant en Edith kon me niet genoeg bedanken voor het plakken van het geldbiljet.
Vandaag heb ik mijn vaste werk gedaan en heb daarna geholpen met koken. Er moesten aardappelen geschild worden en kool en wortelen gesneden. Dit gebeurt allemaal buiten. Zittend op de grond of op een stoel. Ik vond het erg leuk om zo een paar uur door te brengen met werken en praten met de vrouwen.
Vanmiddag na het werk had ik met Jose en Stan afgesproken in het centrum om samen te lunchen. Ik wilde nog even gaan pinnen maar , net als gisteren zat er geen geld meer in de automaat. Gelukkig kan ik hier ook in de supermarkt pinnen dus het (nog) geen probleem.
Vanmiddag heb ik een wasje gedaan. Ik ben dinsdag verhuist naar de cottage. Toen ik vanmiddag schone kleding pakte van het rek kwamen er wel een stuk of 20 muggen uit vliegen.
Naast de cottage staat een watertank die gisteren overgelopen was. Dat water was in een schuurtje op de grond gelopen. Ik denk dat door dat stilstaande water het een bron voor muggenlarven is geworden.
Ik heb dus meteen gevraagd om een andere kamer want dat is geen pretje. Ik had daar trouwens ook twee knieiters van huisspinnen als kamergenoot. Volgens mij heb ik mijn “fobie” overwonnen want ik heb er geen seconde minder door geslapen.
Vanavond dus weer terug verhuisd naar de kamer waar ik de eerste nachten ook heb geslapen. Nu heb ik een tweepersoonskamer voor mijn alleen.
Nu hopen dat de muggen epidemie zich niet verder verspreid.
Morgen loopt Sonja uit Amerika (andere vrijwilliger) met me mee naar het ouderen huis. Zij is professioneel violiste en heeft aangeboden te komen spelen bij de ouderen. Ik ben zo benieuwd hoe ze reageren. De meeste hebben nog nooit een viool gezien. Het is een instrument wat hier niet in de traditionele muziek gebruikt wordt.
-
08 September 2017 - 19:06
José :
Wat een mooi verslag van je (werk)dagen Sien. Je doet heftige indrukken op. Sommige dingen zijn bizar om te lezen. Lieve zus doe wat je kunt en doe dat met plezier !!! xx -
08 September 2017 - 19:09
Teun:
Ik krijg tranen in mijn ogen als ik het lees: zo ontroerend en mooi. Wat een voldoening zal het geven als je zo van betekenis kan zijn en wat fijn dat de mensen iemand hebben die ze verzorgt en gezelligheid brengt. Kus -
08 September 2017 - 19:23
Jolanda:
hoi lieve från
wat een belevenis, zo leuk om te lezen hoe het leven daar is. wat zul je overlopen met alle indrukken. dalijk kom je niet meer terug. ben benieuwd wat je binnenkort meemaakt.
dus blijf schrijven, wegrennen voor enge spinnen en muggen en genieten van het mooie landschap en de lieve mensen. xxxx jolan, groetjes van de mannen en een dikke kus -
08 September 2017 - 21:21
Karolien:
Lieve Francine, geniet van je ervaringen en neem deze mee...........Ben trots op je en ik zie je alles doen zoals je t omschrijft. Mooi mens x -
08 September 2017 - 22:26
Kevin:
Prachtig geschreven Francine! Het lijkt me super boeiend maar ook leerzaam om te zien hoe de mensen er leven. Geniet ervan! -
09 September 2017 - 19:33
An:
Ha die Francine, geen klamboe meegenomen? Heb je nog de lakens pakket moeten gebruiken?
Wat een leuke ervaring....prachtig.
Geniet ervan!
Liefs -
09 September 2017 - 19:33
Anja:
Mooi verslag Sien, zo beeldend geschreven. Ik heb even met je mee kunnen lopen.
Ben benieuwd naar je ervaringen in de komende dagen. Kus van mij.
-
10 September 2017 - 21:13
Pauline:
Hoi Sien.
Vandaag eindelijk fatsoenlijk verbinding met de wereld
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
