8 september

Vanmorgen voor 7 uur al aan het ontbijt. Om half 8 ben ik samen met Sonja naar het werk gelopen. Ik met mijn rugzak en zij met haar viool op de rug zijn we naar het ouderen project gelopen. Het vioolspel van Sonja klonk geweldig mooi in de ochtend zon door het dorpje. We zijn van groepje naar groepje gelopen en de oudjes genoten er volop van. Veel van hen hadden nog nooit viool muziek gehoord dus de verbazing was van de gezichten af te lezen.
Nadat Sonja vertrokken was werd me gevraagd om met 4 mannen mee te gaan om hun gehoorapparaten aan te laten meten. Er kwam een busje van de kliniek en daar zijn we schuifelend ingestapt. We kwamen aan in een grote ruimte met daarin 4 verschillende tafels. Bij elke tafel stonden zo’n 20 stoelen waar mensen zaten te wachten. Bij één tafel moesten de mannen geregistreerd worden. Bij de volgende werden hun oren nog een keer nagekeken. Daarna werden de afdrukken van de oren gemaakt en bij de laatste tafel werd het kaartje voor de volgende afspraak geschreven. Omdat er in Zambia veel respect is voor oudere mensen mochten we steeds voor. Dat scheelde nogal wat tijd. Nu zijn we ongeveer 2 uur kwijt geweest. Als we op onze beurt hadden moeten wachten waren we waarschijnlijk de hele dag zoet geweest. 11 december krijgen ze hun hoorapparaat. Omdat dit gesubsidieerd wordt door de overheid gaat dit gepaard met nogal wat toeters en bellen. Er komt iemand van het ministerie van gezondheid en er is een lunch. De overheid wil wel heel graag laten weten dat ze zo begaan zijn met de arme medemens!
Ik was om 1 uur terug bij het Sunbird house. Daar hebben we geluncht. Om 2 uur stond een vrouw van het vrouwenhuis op me te wachten om met me mee te lopen. Omdat Jose vanmiddag niets te doen had is ze mee gegaan. Na weer een uur in de brandende zon te hebben gelopen kwamen we daar aan. De vrouwen verwelkomden ons met gezang en we voelden ons meer dan welkom.
Na wat informatie te hebben gekregen en wat te hebben gekletst moesten we alweer gaan. Ik zal in een volgend verslag meer vertellen over het project. Vanaf volgende week ga ik daar 3 middagen naar toe.
Nadat we ons wat hadden opgefrist ben ik met Jose en Stan naar het royal Livingstone hotel gegaan om naar de Sunset te kijken.
Onderweg daar naar toe zagen we plotseling een groep olifanten staan. Dat was echt heel bijzonder. Ze konden zo de weg oplopen, wat ze gelukkig niet deden. Onze taxi chauffeur stopte en we hebben een paar mooie foto’s kunnen maken.
De sunset in de Zambezi rivier was geweldig mooi!! Onder het genot van een wijntje in Afrika zien hoe de zon in de Zambezi rivier zakt…..wat een geniet moment.

Het uploaden van de foto’s bij de verslagen wil maar niet lukken. Vandaar dat ik af en toe wat op Facebook zet. Dan kunnen de meesten toch ook zien hoe waanzinnig het hier is.
Morgen gaan we naar de Victoria falls….dat wordt vast weer een indrukwekkend mooie ervaring.